Αυτομάτως η σκέψη των περισσοτέρων πηγαίνει σε ένα παλιό κτίσμα, άδειο από ανθρώπους, εγκαταλελειμμένο στον χρόνο μα φορτωμένο από αναμνήσεις και παράξενες ιστορίες.
Φανταζόμαστε τα στοιχειωμένα σπίτια ως πέτρινα (σήμερα τσιμεντένια) κουφάρια ποτισμένα από πόνο και μερικές σκιές που όπως και το ίδιο το κτίριο, είναι ξεχασμένα σαπρόφυτα μιας περασμένης γενιάς ανθρώπων που κάποτε κατοίκησαν την περιοχή, αλλά τώρα δεν έμεινε παρά η παραφυσική ηχώ τους.
Κάπως έτσι, αναγνωρίζουμε πιο εύκολα ως «στοιχειωμένο» όχι εκείνο το σπίτι που είναι πραγματικά, αλλά εκείνο που εμείς θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι, που ταιριάζει δηλαδή στην
εικόνα και στην ιδέα που έχουμε για το πως πρέπει να είναι ένας στοιχειωμένος τόπος!
Βέβαια, κανένας θρύλος δεν προκύπτει αν δεν έχει έστω και μια μικρή δόση αλήθειας. Αυτή είναι όμως η διαφορά ανάμεσα στις φήμες και τους θρύλους – οι πρώτες είναι απλά και μόνο ανεπιβεβαίωτες ιστορίες που περνάνε από στόμα σε στόμα και ως έτσι αποκτούνε ζωή δική τους.
Λέγεται λοιπόν πως τα στοιχειωμένα της Θεσσαλονίκηςείναι σπίτια όπως το αρχοντικό στην Βασιλίσσης Όλγας 263, το κτίριο απέναντι από το νοσοκομείο Παναγία στην Αρετσού, το νεοκλασικό στην αρχή των Γιαννιτσών, το λεγόμενο «Κόκκινο Σπίτι» απέναντι από την Αγία Σοφία, αλλά και στο κέντρο της πόλης, λίγο μετά το δικαστικό μέγαρο. Επίσης κάποιοι μιλάνε για οπτασίες σε ένα δρομάκι λίγο πιο κάτω από την πλατεία Τερψιθέας, αλλά και για το φάντασμα της γιαγιάς με το κερί έξω από το Τουρκικό Προξενείο.
Είναι όμως πραγματικά έτσι; Η αλήθεια χάνεται κάπου ανάμεσα σε κατασκευασμένες ιστορίες και σε πραγματικές μαρτυρίες. Αυτό που οι περισσότεροι αγνοούν όμως, είναι το γεγονός πως όπως ακριβώς δεν γνωρίζουμε τι πραγματικά είναι τα πνεύματα, έτσι δεν ξέρουμε και με σιγουριά τι είναι αυτό που κάνει ένα τόπο πιο ευάλωτο στο στοίχειωμα από ένα άλλο! Θεωρίες υπάρχουν πολλές, και στο περιοδικό mystery έχουνε αναπτύξει πολλές φορές αυτά τα ζητήματα.
Εκείνο όμως που αξίζει να ξέρουν όλοι όσοι ασχολούνται με αυτά τα θέματα -είτε από απλό ενδιαφέρον είτε πιο σοβαρά- είναι πως τα στοιχειώματα της πόλης μας (αλλά και κάθε άλλης περιοχής) δεν περιορίζονται στην παραπάνω λίστα.
Διαμερίσματα στοιχειωμένα, σπίτια φορτισμένα με παράξενες ενέργειες, και δρομάκια με ζωντανές σκιές υπάρχουν πολλά περισσότερα στην Θεσσαλονίκη – μόνο που αυτοί που κατοικούν σ’ αυτά δεν εξιστορούν παραέξω όλα όσα βλέπουν και έχουν ζήσει εκεί λόγο του φόβου για τον στιγματισμό, αλλά και της άγνοιας απέναντι στην σημασία αυτών των φαινομένων.
Οι δημοσιογράφοι δεν θα ακούσουν ποτέ για το σπίτι κοντά στον Σιδηροδρομικό Σταθμό όπου έχουν κινηματογραφηθεί έντονα κινητικά φαινόμενα και EVP. Οι συγγραφείς δεν θα γράψουν ποτέ για το διαμέρισμα της Τούμπας όπου εμφανίζεται η οπτασία μιας κοπέλας με μακριά μαύρα μαλλιά ή για το σοκάκι λίγα βήματα πιο πέρα όπου στην άκρη του στέκεταιένας άνδρας.
Δεν θα γίνει ποτέ δημόσια συζήτηση για το σπίτι σε κάποιο στενό της Βασιλίσσης Όλγας που ακούγονται συνέχεια παράξενοι ήχοι και σκιές δρασκελίζουν τους διαδρόμους, ούτε για το ξενοδοχείο στην Εγνατία που αν κανείς καλέσει το βράδυ ένα πνεύμα, αυτό θα επισκεφτεί το δωμάτιο του.
Παραδείγματα όπως αυτά είναι μυριάδες και φτάνουν στα αυτιά ορισμένων, μονάχα εμπιστευτικά. Αν θέλετε λοιπόν να αναζητήσετε την περιπέτεια σε ένα στοιχειωμένο σπίτι της Θεσσαλονίκης, δεν είναι ανάγκη να επισκεφτείτε τα hot spots που υποδεικνύουν οι λίστες του διαδικτύου.
Ξεκινήστε από το δικό σας, από το διπλανό διαμέρισμα, από την ίδια σας την γειτονιά. Θα εκπλαγείτε από τις ιστορίες που θα ακούσετε από τους κοντινούς σας ανθρώπους, ιστορίες παράδοξες που κανείς δεν εξομολογείτε εύκολα αν πρώτα δεν τον ρωτήσουν…
poukollas.com
No comments:
Post a Comment