Τα πιο περίεργα ιατρικά θαύματα!

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ εάν ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει επί 118 ημέρες δίχως καρδιά; 

Μήπως κάποιος μπορεί να επιβιώσει εάν πέσει από έναν ουρανοξύστη 47 ορόφων; Πως μπορεί κάποιος τυφλός να αποκτήσει πάλι την όραση του, από το... δόντι του. Είναι κάποιες φορές που η επιστήμη πραγματικά σηκώνει τα χέρια ψηλά και τότε εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει το θαύμα. Θα διαβάσετε για ιστορίες ανθρώπων που με τη βοήθεια των γιατρών αλλά περισσότερο χάριν ενός θαύματος επέζησαν, εκεί που όλοι τους είχαν ξεγραμμένους...

Πτώση από ύψος 47 ορόφων

Ο Αλκίντες Μορένο, 37 χρονών, από τη Νέα Υόρκη, δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με το επάγγελμα του. Η οικονομική κρίση όμως δεν του άφηνε περιθώρια. Δούλευε σαν καθαριστής τζαμιών σε ουρανοξύστες της πόλης του. Κάποτε τον έπιαναν ίλιγγοι, αλλά εκείνος έπρεπε να αιωρείται εκατοντάδες μέτρα από το έδαφος και να καθαρίζει τζάμια. Με ζέστη, και με κρύο, με χιόνι και με ήλιο σαν spider man, καθάριζε τζάμια δίχως να κοιτάζει χαμηλά γιατί ζαλιζόταν. Οι χειρότερες ημέρες του, ήταν όταν φυσούσε. Τότε δεν μπορούσε να σταθεί σε τέτοιο ύψος, ούτε καν μέσα στο ειδικό μικρό ανελκυστήρα που χρησιμοποιούσε το συνεργείο καθαρισμού. Μια ημέρα από εκείνες που τις φοβόταν, με απίστευτο αέρα στα ψηλά, ξεκίνησαν να καθαρίζουν τα τζάμια ενός γυάλινου ουρανοξύστη 53 ορόφων. Από πάνω προς τα κάτω. Στον 47ο όροφο συνέβη το αναπάντεχο. Ο αέρας άρχισε να χτυπάει τον εξωτερικό ανελκυστήρα σαν να ήταν φτερό, τα συρματόσχοινα μπλέχτηκαν και η μια τροχαλία που συγκρατούσε την πλατφόρμα, από την ταράτσα του ουρανοξύστη έσπασε. Ο Αλκίντες πιάστηκε από τον ανελκυστήρα, αλλά ο αδερφός του δεν τα κατάφερε. Έπεσε στο κενό και μετά από λίγα δευτερόλεπτα ήταν νεκρός στο πεζοδρόμιο. Ο Αλκίντες χτυπιόταν σαν φτερό από τον άνεμο καθώς ήταν κρεμασμένος και κάποια στιγμή ύστερα από ένα δυνατό χτύπημα τα χέρια του άνοιξαν και το κορμί του ακολούθησε την πορεία του αδερφού του προς το πεζοδρόμιο. Όταν έφτασαν τα ασθενοφόρα και οι γιατροί, δεν πίστευαν ότι ακόμη ανέπνεε. Τα μέλη του είχαν διαλυθεί και τα εσωτερικά του όργανα είχαν γίνει μια άμορφη μπλεγμένη μάζα. Δεν μπορούσαν να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο σε αυτή την κατάσταση. Σε ελάχιστη ώρα διαμόρφωσαν το δωμάτιο υπηρεσίας του ουρανοξύστη, σε δωμάτιο νοσοκομείου και τον τοποθέτησαν εκεί. Τον παρακολουθούσαν 24 ώρες το 24ωρο και περίμεναν πότε θα πέθαινε συνδεδεμένος στα μηχανήματα. Έμεινε σε αυτή την κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου επί 4 εβδομάδες. Ανήμερα των Χριστουγέννων του 2010, ο Αλκίντες σαν από θαύμα, άρχισε να μιλάει και ένα μήνα μετά βγήκε από το δωμάτιο- νοσοκομείο και μεταφέρθηκε σε κανονικό νοσοκομείο. Οι γιατροί του είπαν ότι γλίτωσε αλλά θα έμενε ανάπηρος. Σε 3 μήνες ο 37χρονος στάθηκε στα πόδια του και σήμερα περπατάει κανονικά.

17 μεταλλικές ράβδοι καρφώθηκαν στο κορμί της

Ο αριθμός 17 μάλλον είναι σημαδιακός για το 17χρονο μοντέλο Αλίνα Μπουργκές. Καθώς πήγαινε στο αεροδρόμιο του Ντόρσετ για να επιστρέψει στο σπίτι της ύστερα από μια φωτογράφηση, το αυτοκίνητο που επέβαινε βγήκε με ταχύτητα 160 χιλιομέτρων από τον δρόμο, έπεσε σε ένα χαντάκι και στη συνέχεια απογειώθηκε προς το αντίθετο ρεύμα και καρφώθηκε σε άλλο διερχόμενο φορτηγό που μετέφερε μεταλλικές ράβδους.

Η σύγκρουση ήταν σφοδρότατη το αυτοκίνητο έγινε μια άμορφη μάζα και σαν να μην έφταναν αυτά 17 μεταλλικές ράβδοι εκτοξεύτηκαν σαν σπαθιά και καρφώθηκαν στο κορμί του 17χρονου μοντέλου. Οι μεταλλικές ράβδοι καρφώθηκαν και στους 2 πνεύμονες της, διέλυσαν τα οστά της σπονδυλικής της στήλης, καρφώθηκαν στον λαιμό της στα πλευρά της, στη λεκάνη και στο αριστερό της πόδι. Τα ασθενοφόρα την μετέφεραν στο Νοσοκομείο του Τόντον (musgrove Hospital) και αποφάσισαν πως εάν κατάφερνε να επιζήσει θα έπρεπε για να ενώσουν και να επαναφέρουν το κορμί της να χρειαζόταν τουλάχιστον 17 ράβδους τιτανίου να στηρίξουν τα πόδια και την σπονδυλική της στήλη. Η Αλίνα επέζησε κόντρα σε όλα τα δυσμενή προγνωστικά και τελικά ξεκίνησαν οι επώδυνες εγχειρήσεις. Πέντε μήνες μετά η Αλίνα περπατάει κανονικά και το σημαντικό δεν πονάει και ζει μια φυσιολογική ζωή.
4 μήνες χωρίς καρδιά.

Η 14χρονη Ζάνα Σίμπσονς γεννήθηκε με μια σπάνια καρδιοπάθεια. Οι γιατροί είπαν πως όταν θα έμπαινε στην εφηβεία, σύντομα θα χρειαζόταν νέα καρδιά αλλιώς θα έφευγε από τη ζωή. Η καρδιά της διογκωνόταν, μέρα με τη μέρα. Τελικά βρέθηκε μόσχευμα αλλά το όνειρο έγινε εφιάλτης. Στο χειρουργείο, και ενώ την είχαν ανοίξει και είχαν αφαιρέσει την καρδιά της για να τοποθετήσουν νέα, διαπίστωσαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και η νέα καρδιά δεν λειτουργούσε. Η παλιά καρδιά δεν μπορούσε να επανατοποθετηθεί γιατί η 14χρονη θα πέθαινε. Ο γιατρός ήταν έτοιμος να ανακοινώσει επίσημα την ώρα θανάτου, όταν κάποιος από την ομάδα του σκέφτηκε κάτι φιλόδοξο, που μπορούσε να επεκτείνει τη ζωή της μέχρι να βρεθεί νέο μόσχευμα. Δυο ειδικές αντλίες συνδέθηκαν και έπαιξαν το ρόλο της καρδιάς. Κράτησαν τη ροή του αί9ματος συνεχή. Η Ζάνα παρέμεινε σε αυτή την κατάσταση μέχρι να βρεθεί νέος δότης. Και δότης βρέθηκε. Αλλά βρέθηκε μετά από 118 ημέρες. Έζησε 4 μήνες δηλαδή χωρίς καρδιά. Την 119η ημέρα έγινε η επέμβαση και σήμερα η Ζανα ζει μια φυσιολογική ζωή.
Είδε το φως του με έναν κυνόδοντα.

Ο 42χρονος οικοδόμος Μάρτιν Τζόουνς, έπαθε ένα φρικτό ατύχημα στην οικοδομή όπου δούλευε στο Νότινγκχαμ. Μια λεκάνη με καυτό λευκό αλουμίνιο εξερράγη μπροστά στο πρόσωπο του. Το αριστερό του μάτι διαλύθηκε εντελώς ενώ το δεξί σώθηκε αλλά δεν θα ξανάβλεπε ποτέ. Επίσης έπαθε εγκαύματα σε ολόκληρο το πρόσωπο. Αμέσως μεταφέρθηκε σε φρικτή κατάσταση στο νοσοκομείο του Νότινγκχαμ, όπου οι γιατροί αφού σταθεροποίησαν την κατάσταση του, του εξήγησαν πως δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά από το δεξί του μάτι. Τον μετέφεραν στην οφθαλμολογική κλινική του Σάσεξ όπου με τη βοήθεια βλαστοκυττάρων οι γιατροί σε 50 επεμβάσεις που είχαν κάνει είχαν καταφέρει να αποκαταστήσουν μερικώς την όραση σε ασθενείς. Η επέμβαση ξεκίνησε. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ένα λεπτό τμήμα του δοντιού του ασθενούς αφαιρέθηκε λαξεύτηκε και αναδιαμορφώθηκε. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στο πίσω μέρος του ματιού και πάνω σε αυτό ένας τεχνητός φακός που στη συνέχεια καλύπτεται από τον πυρήνα του ματιού γεμάτο με δερματικά βλαστοκύτταρα. Το μόσχευμα πέτυχε και σε λίγους μήνες η όραση του αποκαταστάθηκε. Οι γιατροί εξήγησαν ότι η μέθοδος απαιτεί ένα δόντι από τον ίδιο τον ασθενή για να μην αποβληθεί από τον οργανισμό, κάτι που θα γινόταν με κάποιο άλλο ισοδύναμο. Ο κυνόδοντας του Μάρτιν του χάρισε ξανά την όραση του...



to-gamato.com